maandag 18 februari 2013

Pleidooi voor de handgeschreven brief

In de huidige maatschappij zijn we allemaal steeds (inter)actiever op Social Media zoals Facebook, Tumblr en Twitter, waarbij we elkaars dagelijkse beslommeringen volgen, waarderen en becommentariëren. Herhalen tot vervelens toe. In deze tijd van journalisten die wanhopig proberen te volgen wat het échte nieuws is, tv-rubrieken die quasi-enthousiast berichten over "de nieuwe hype" die je in 2011 al niet meer leuk vond en wat dies meer zij, is de ouderwetse handgeschreven brief het symbool van een vergeten tijdperk.


Een brief is persoonlijk


Oh ja, natuurlijk, je kent al je Facebook-vrienden door en door en je hebt veel persoonlijk contact met ze. Maar vergeet niet, een brief is de meest persoonlijke vorm van contact op afstand om de volgende redenen; je hebt het papier met je handen geraakt, je hebt dat papier met de hand volgeschreven, je hebt zelf de envelop dicht gelikt. Voor de ontvanger is het alsof je zelf op bezoek komt, althans, het komt er het dichtste bij. Vooral als je zoals je dat hopelijk vroeger wel eens hebt gedaan, subtiel wat van haar/zijn favoriete luchtje op hebt verstoofd, of gedruppeld. Beeld je eens in, als je überhaupt ooit het genoegen hebt gehad, hoe je de brief bijkans openrukte om heel even maar die heerlijke geur op te snuiven! En het kan nog steeds, je moet je er alleen even toe aanzetten.

Met dank aan Impowerable
Pardon? U zei 'je hebt dat papier met de hand volgeschreven'? Ik ga toch zeker, in dit tijdperk van printers-in-magnetrons-in-inbouwkeukens niet meer zitten kliederen? Jawel! Juist om precies die reden! Alles gaat geautomatiseerd als drukwerk de deur uit en we denken er nooit over na of het wel een beetje aankomt bij de ontvanger. Om die reden schrijf je niet alleen de brief maar schrijf je ook met dezelfde pen de adressering op de envelop.

"Ja maar" sputtert u tegen "ik heb nu al persoonlijk contact via Facebook, en houd mijn vrienden up-to-date via Twitter". Enig, maar is het persoonlijk? Echt? Een voorbeeld, afgelopen jaar heb ik mij verloofd en de vermelding van onze verloving kon rekenen op een boel 'likes' op Facebook en een paar korte felicitaties à la "congratz". Leuk hoor maar ook erg onpersoonlijk. Van een vriend kregen we een veel uitgebreider bericht, via de berichtenoptie van Facebook waarin hij ons feliciteerde en gelijk het beste wenste. Dat is me een stuk meer bijgebleven en stel je dan eens voor hoe het zou zijn geweest als je felicitaties per brief zou ontvangen! Of überhaupt per post, al is het maar een kaart! Ik zou de kaarten en brieven in kwestie zorgvuldig bewaren, in een schoenendoos, maar toch.., en ze tijdens ons huwelijksfeest tentoonstellen als dank voor de warme woorden.


Een brief is mannelijk


Het schrijven van een brief is een bezigheid voor een man, zelfs een heer. Een boel van wat we over grote leiders uit de geschiedenis weten, hebben we te danken aan de ruime hoeveelheid brieven die bewaard zijn gebleven voor ons, het nageslacht. En heus, hoewel praten over gevoelens en gedachten mij ook altijd de viva-kriebels bezorgt, is het overbrengen van je gevoelens via een brief totaal anders, zeker als het naar een mannelijk familielid of een goede vriend is. 

Met dank aan Blogging Woolf
over schrijfster Virginia Woolf
Een ander voorbeeld, afgelopen jaar logeerden wij weer bij onze vrienden in New York. Ik wilde hen bedanken op een bijzonderen, onderscheidende manier en besloot mijn twee beste vrienden, die zich veel moeite hadden getroost om het ons naar de zin te maken, een handgeschreven brief te versturen. Nou is mijn handschrift uitgesproken lelijk, en gebruikte ik geen vulpen maar een standaard fineliner, het werd meer gewaardeerd dan ik had durven dromen en heeft ertoe bijgedragen dat onze band veel inniger is geworden. We kunnen niet wachten om elkaar weer te zien.

Er is niks tuttigs aan het verklaren van je gevoelens jegens je goede vrienden. Iemand je 'lieve vriend' noemen is niet iets waar de Village People over zingen, het is een blijk van volwassenheid en zelfs mannelijkheid. Daniel Webster, senator en een van de meest begaafde sprekers uit de geschiedenis van de Verenigde Staten gebruikte als aanhef regelmatig "my lovely boy," en man-man Theodore Roosevelt beschreef in zijn brieven gevoelens waar veel mannen zich ongemakkelijk bij zouden voelen.

Om al deze redenen, schrijf een brief aan je vader, om hem te bedanken voor alles wat hij je heeft geleerd, aan je broer om te zeggen dat je altijd tegen hem opkeek en blij bent dat hij er is, aan je broertje, om hem te vertellen dat je hoopt dat hij net zo gelukkig is met jou als jij met hem, hoewel je dat vroeger niet liet blijken en tot slot, aan je beste vriend, de man die je om 4:00 wakker kunt bellen om te vragen of hij je op kan komen halen in Moskou, waar je gekleed in alleen een boxershort bent wakker geworden na een pokertoernooi.

Geen opmerkingen: